حسین علیزاده: افسوس که همه زندگی ما شده پول و مادیات/ موسیقی ایرانی زنانه و مردانه ندارد
تاریخ انتشار: ۵ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۵۹۳۲۲۰
حسین علیزاده آهنگساز، پژوهشگر و نوازنده شناخته شده موسیقی ایرانی و یکی از چهرههای تحسینشده موسیقی فیلم در ایران بهشمار میآید. او تاکنون نامزد دریافت سه جایزه گِرَمی شده است؛ یعنی معتبرترین جایزه صنعت ضبط و پخش موسیقی در آمریکا و جهان.
علیزاده در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا، درباره مسائل مختلفی که امروز موسیقی ایران با آن مواجه است، نکاتی را مطرح کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
آینده بهتر با هنرمندان زن
این آهنگساز در پاسخ به این پرسش که آیا تار، سازی مردانه است، ابراز کرد: فیزیکِ ساز خیر اما موسیقی ایرانی در تاریخ مردانه بوده و این موضوع هم از عقبافتادگی جامعه و نه از جنس ساز نشأت میگرفته است. اما این جریان همیشه واکنشهای خود را به همراه داشته یعنی مواقعی که فرصتی پیشآمده زنان درخشیدهاند، همچنان که زمانی فکر نمیشد که اینهمه هنرمند زن در رشتههای مختلف و این اندازه متخصص زن در گرایشهای گوناگون داشته باشیم و امروز داریم.
آهنگساز آلبوم نینوا در ادامه بیان کرد: موسیقی ایرانی زنانه و مردانه ندارد اما فرهنگی که در طول تاریخ به آن غالب بوده است این تفکیک را ایجاد کرده و خوشبختانه امروز تعداد هنرمندان زن بسیار بیش از سابق است و من این را آینده بهتری میبینم. البته این موضوع، حاصل تلاش خود خانمهاست.
علیزاده با اشاره به پیشرفت چشمگیر زنان در عرصه نوازندگی ابراز کرد: تبعیض جنسیتی و ادبیات کلیشهای در مورد نوازندگی و ساز اگر ادامه یافته به دلیل این بوده که از یک فرهنگ غلط تبدیل به یک عادت شده است وگرنه بسیار خانمهای متخصصی در رشتههای مختلف موسیقی داریم که نهتنها چیزی کمتر از مردان ندارند که یکسروگردن بالاتر هم هستند.
امروز رقم فروش، ارزش آثار هنری را تعیین میکند
برندهٔ سیمرغ بلورین بهترین موسیقی متن جشنواره فیلم فجر، در ادامه به تغییر ذائقه هنری جامعه نسبت به موسیقی اظهار کرد: عقیده دارم در این سالها سیاست غلطی وجود داشته که باعث شده است که فرهنگ در عرصه موسیقی، ادبیات و هنر عوض شود و برای تغییر این وضعیت نیاز به افراد دلسوز و متفکری است که مسئول مراکز هنری باشند.
در این سالها سیاست غلطی وجود داشته که باعث شده است که فرهنگ در عرصه موسیقی، ادبیات و هنر عوض شود
علیزاده با اشاره به مدشدن سبک خاصی از موسیقی در هر دوره، گفت: در هر دوره توجه به موسیقی منحصر به یک سبک بوده، همچنان که پیشتر در دورهای موسیقی سنتی محور بوده، امروز موسیقی مورد توجه جامعه، صرفاً پاپ است، چراکه سلیقه و نگاه و درک و فهم مسئولی که در دورهای بر مسند قرار گرفته است در این زمینه حرف اول را میزند.
وی افزود: امروز هر کنسرتی که در سطح شهر اجرا شود مسئله میزان درآمد آن مطرح است. فیلمهای بازاری و بیمحتوا معمولاً ازاینجهت موفق بودهاند که چه میزان در گیشه فروختهاند و این در گیشه فروختن شامل همه هنرها شده است یعنی عامل موفقیت هنری آثار را در میزان فروش آن میبینند. در چنین شرایطی نقاشی ای مهم است که چند میلیارد فروخته شده یا میشود و آن نقاشی دیگر ربطی به مردم ندارد و به دلالان اختصاصیافته است. این که همه زندگی ما شده پول و مادیات آن هم در جامعهای معنوی، جای افسوس دارد.
هنرمند واقعی دنبال مال اندوزی نیست
نویسنده کتابهای آموزش سهتار، دوره مقدماتی و آموزش سهتار، دوره پیشرفته با تاکید بر اهمیت حمایت دولتی از موسیقی ملی، بیان کرد: در همه جای دنیا موسیقی جدی و کلاسیک که نشاندهنده فرهنگ آن مملکت است حمایت میشود و قرار نیست این موسیقی با درآمدزایی بقا داشته باشد. امروز مخارج سالنهای برگزاری کنسرت آنقدر بالا رفته است که اجرای کنسرت با هزینه های بسیار همراه است و به سختی می شود مخارج و هزینه ها را تأمین کند.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا می توان شرایط موجود را به مثابه دوره افول موسیقی که در ادامه آن دورانی از اوجگیری رخ میدهد، در نظر گرفت، ابراز کرد: اگرهم این نظر را قبول کنیم، نمیتوانیم در افول بمانیم. در تاریخ دنیا این موضوع وجود دارد که هر جامعهای در طی پستیوبلندیها و اتفاقاتی که تجربه میکند در دورهای میوه میدهد؛ البته متأسفانه ممکن است در دورهای همه این میوهها ساقط شوند. چنانچه یکی افسرده شود، دیگری مهاجرت کند یا اتفاقات دیگر. در نهایت در چنین شرایطی ثروت ما کم شده است. با این حال جامعه تجربیات مختلف را طی میکند.
علیزاده با تاکید بر امیدواری به نسل جدید هنرمندان، بیان کرد: این که فکر کنیم امروز ثمرات هنری نداریم بسیار غلط است چرا که در نسل جوان استعدادهایی عالی داریم و صرفاً در بخش برنامه ریزی فرهنگی مشکل داریم. این که این هنرمندان آتیهای ندارند یعنی کارشان دیده نشده است. سوال این است که اگر کسی موسیقی میخواند یا هنرمند میشود آیندهاش از منظر اقتصادی چیست؟
این که فکر کنیم امروز ثمرات هنری نداریم بسیار غلط است چرا که در نسل جوان استعدادهایی عالی داریم و صرفاً در بخش برنامه ریزی فرهنگی مشکل داریم
این آهنگساز در ادامه گفت: وقتی هنرمند جوان وارد جامعه میشود، با شرایط رقابتی با جنبه صرفاً مادی روبرو خواهد شد که باید در این مسابقه شرکت کند. در این میان عده ای هنرمند بااصالت فکری هستند که ممکن است در فقر باشند اما به این موضوع تن نمیدهند ولی عدهای دیگر در این مسابقه شرکت و مال اندوزی میکنند.
وی تصریح کرد: در هیچ جای دنیا، هنرمند واقعی به دنبال مالاندوزی نیست چرا که با حداقل ها میتواند زندگی کند. اما وقتی شما در جامعه شاهد این هستید که همه هدف را مسائل مالی گذاشته اند نتیجه این میشود که فلان کنسرت موفق است، چون فلان مقدار فروخته است. اینجاست که باید تاکید کرد چیزی که اقبال عمومی دارد لزوماً ارزش هنری ندارد.
محمدرضا شجریان (خواننده)، حسین علیزاده (نوازنده تار) و کیهان کلهر (نوازنده کمانچه) در حال تمرین. (تاریخ، نامعلوم)تغییر مدیریت فرهنگی یکی از مشکلات مستمر ماست
این استاد موسیقی ایرانی، در مورد نسل جدید و هنرمندان جوان بیان کرد: این نسل، بخشی هستند که کمتر دیده میشوند اما شرایط خوبی دارند یعنی از منظر شناخت موسیقی و تبحر، هنرمندان جوانی هستند که در خانوادههایی بزرگ شدهاند و تحصیلکردهاند که هنر را میشناسند؛ آنان ثروتهای آینده ما هستند و صرفاً مدیریت هنری میخواهد که این استعدادها در جامعه کشف شوند و به آنان امکانات داده شود.
علیزاده با نکوهش عدم حمایت جوانان بااستعداد و تمرکز بر رقم درآمدزایی و فروش از موسیقی گفت: وقتی تهیهکنندگان و سایر متولیان در موسیقی صرفاً مسیر پول درآوردن در هنر را در پیش میگیرند افول موسیقی قطعی است.
وی افزود: مشکل ما تغییر مدیریت فرهنگی هم هست؛ وزیران در زمینه موسیقی اگر تصمیمات درستی هم داشته باشند بعد از ۴ سال عوض میشوند و دوباره نگاه شخصی دخیل میشود و این عدم تداوم تصمیمات و برنامههای هنری خود یکی از مشکلات است.
این هنرمند خاطرنشان کرد: جالب است که در همه جامعه پذیرفته شده که پزشکی تخصص است اما پذیرفته نشده که موسیقی هم تخصص است؛ بهرغم این که ما دانشگاه و درس تخصصی برای این هنر داریم ولی متأسفانه این پذیرش رخ نداده است. بر این اساس، ضروری است که هر مسئولی در هر حوزه ای که تصمیم گیرنده است باید زمینهای از شناخت آن هنر و رشته و صلاحیت آن را داشته باشد.
جالب است که در همه جامعه پذیرفته شده که پزشکی تخصص است اما پذیرفته نشده که موسیقی هم تخصص است
علیزاده در پاسخ به این پرسش که آیا ساز تار این روزها ابزار کمرنگی در موسیقی ایرانی شده است، گفت: البته این گونه نیست و در زمان حاضر ساز تار عمومیت دارد. اما مسئله اصلی، این نیست، بلکه نقصانهای مدیریت موسیقی کشور است که بر هنری ملی متمرکز نیست. بسیاری از مواقع اگر تلویزیون را روشن کنید احساس میکنید تلویزیون ترکیه یا کشورهای عربی را باز کردهاید. چرا که بههیچوجه به هنر ملی توجه نمیشود.
وی همچنین اظهار کرد: عقیده دارم صلاحیتی که باید به این مهم توجه داشته باشد، وجود ندارد. یعنی کسانی که تخصص داشته باشند و بدانند که چه باید کرد؛ درحالیکه هر دوره مسئولان تغییر میکنند و مسئول مربوطه بیخبر از آن تخصص است.
به گزارش ایرنا، حسین علیزاده با کسب ۴ سیمرغ بلورین برای فیلمهای گبه، زشت و زیبا، آواز گنجشکها و ملکه، مشترکاً به همراه مجید انتظامی و محمدرضا علیقلی برنده بیشترین سیمرغ بلورین در بخش بهترین موسیقی متن از جشنواره فیلم فجر است. وی تا به حال سه بار برای آلبومهای فریاد، بی تو به سر نمیشود و به تماشای آبهای سپید نامزد جایزه گرمی در بخش «بهترین آلبوم سنتی جهان» شدهاست.
برچسبها جایزه گرمی حسین علیزاده موسیقیدان جشنواره فیلم فجر مجید انتظامی سبک زندگیمنبع: ایرنا
کلیدواژه: جایزه گرمی حسین علیزاده موسیقیدان جایزه گرمی حسین علیزاده موسیقیدان جشنواره فیلم فجر مجید انتظامی سبک زندگی موسیقی ایرانی حسین علیزاده مال اندوزی دوره ای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۵۹۳۲۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نوه امام خمینی در خارج از کشور چه کاره است؟
به گزارش «تابناک» به نقل از عصر ایران، معصومه حائری یزدی همسر آیتالله سید مصطفی خمینی و دختر آیتالله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.
آن طور که عصر ایران روایت کرده است؛ وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجتالاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصه های رسمی و رسانهای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی میکند و به طبابت و کارهای علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).
از نکات شگفتآور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.
او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان میکرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب میکردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.
با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانهها نبود اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهلوچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفتوگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جاهایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم میکرد.
درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آنها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی ماندهاند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیروهای دولتی وارد منزل ما شدند و هول و هراس ایجاد کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.
دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من میگفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»